Door Marelle Boersma

22 juni 2011 |

Het was een schok, toen ik het bericht van Pauls dood via Twitter zag. Onmogelijk, was mijn eerste reactie. Helaas…

Op het moment dat ik kennismaakte met de auteurskant van de thrillerwereld, was de naam Paul Goeken de eerste die opdook. Ook een thrillerauteur die over duiken schreef. Een gemeenschappelijke hobby. Ik zocht contact met hem. Vanaf dat moment hebben we regelmatig mailcontact gehad. Altijd via persoonlijke berichten in de Ezzulia mailbox (die mail vond hij maar ingewikkeld).
Paul was eerlijk en direct, en hij had zijn eigen woordkeus om zijn mening duidelijk te maken: “Jouw schrijfstijl is superfris, als van een Heidi in een loodvrije Alpenwei. DAT, mijn beste Marelle, is waar het om draait.”
Zo was Paul, een steun voor mij als beginnend auteur in de drukke en nog onbekende thrillerwereld. Recht-door-zee tips, die ik soms opvolgde en soms direct naast me neerlegde. Dat maakte hem niets niet uit. Hij wilde helpen en gaf me soms dikke complimenten: “Klasse, meid! Goed gedaan!”
Hij heeft me een paar jaar geleden door een moeilijke keuze geloodst. En daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. We wisselden boeken uit, die er soms weken over deden om aan te komen. “Heb jij je boek soms met de pakezel verstuurd?” “Die Spaanse post is nog langzamer dan dikke stront.”

In april 2009 viel het me op dat het al een tijd stil was rondom Paulus. Ik schreef hem een bericht, via Ezzulia, zodat hij het zou lezen:

“Lieve Paul, Het valt me op dat het wel erg stil is rondom jouw persoontje. Is alles wel goed met je? En je gezin? Of loopt het schrijven even wat minder?
Ik hoop dat het hier allemaal niets mee te maken heeft en dat je gewoon lekker geniet op je heerlijke eiland met een gezonde familie om je heen!
Ben je alweer bezig met een nieuw boek?
Liefs, Marelle”

Er was niets aan de hand, zei hij.

“Ha die Marelle! Ik heb het nog nooit zo druk gehad, dame. …
… Hoewel ik weinig reageer, ben ik nog wel elke dag op Ezzulia, hoor.
Hier dus alles dik in orde! Bedankt voor de belangstelling.
Dikke kus, Paul.”

Ik vermoedde op dat moment andere activiteiten, die Peter Kuijt ook al beschreef. Natuurlijk sprak ik daar niet over, ook niet tegenover hem. Ik gunde hem een enorm succes. Stel je toch voor dat hij… Waanzinnig! Het zijn nog steeds slechts gedachten.

Zijn onderschrift typeert hem. “Werkt aan; mijn vis - en drinktechniek. Leest; de Voetbal International.” Niet zichzelf promotend. Of juist wel, maar dan op een onderscheidende manier. Een no-nonsense man. Iemand die blij was voor anderen. Iedereen succes gunde. En dat ook rondschreeuwde op het forum. Een mooi mens.

Lieve Paulus, ik heb je geloof ik maar één keer ontmoet, tijdens The Power of Plots. Toen konden we eindelijk die digitale zoen omzetten in een echte. Ik zoen je nu op beide wangen gedag. Jammer genoeg weer digitaal en wetend dat het nooit meer ‘in het eggies’ zal kunnen.

Ik zal je missen!

Zie ook:

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 1

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 2

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 4

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 5

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 6 

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 7 

Kijk hier | Herinneringen aan Paul Goeken # 8

Kijk hier | Paul Goeken was Suzanne Vermeer

Reageer op dit artikel

Dat kan op het forum van Ezzulia, waar een apart topic is aangemaakt over Paul Goeken.

Kijk hier voor dit topic op het Ezzulia forum